Ας ασκήσει επιτέλους η διοίκηση της ΕΠΟ τον θεσμικό της ρόλο, για τον τελικό του κυπέλλου!

• Δεν άρχισε χθες, με τις πρώτες πληροφορίες για τις σκέψεις για Ριζούπολη, η φασαρία για την έδρα του τελικού, από πλευράς Ολυμπιακού.

• Άρχισε από την επόμενη μέρα των δύο ημιτελικών. Με το ...ευφυολόγημα για το Καραϊσκάκης και την έκφραση σιγουριάς πως κάποια λαδιά θα κάνει η ΕΠΟ με την ημερομηνία του τελικού, σε βάρος του Ολυμπιακού.

• Και συνεχίζεται από τότε.

• Η προκήρυξη του κυπέλλου είναι ξεκάθαρη. Αποκλείει τις έδρες των δύο φιναλίστ, εκτός αν υπάρξει συμφωνία.

• Από κει και πέρα, αρμόδια για να αποφασίσει την έδρα, είναι η διοργανώτρια αρχή. Άντε να γίνει ακόμη μια προσπάθεια για να συμφωνηθεί κάποια έδρα. Αν αποτύχει κι αυτή, ευτυχώς υπάρχει διοργανώτρια αρχή για να πάρει την απόφαση.

• Όπως την έπαιρνε επί χρόνια για οποιοδήποτε θέμα. Εκτός αν ξαφνικά η ΕΠΟ, επειδή στις τελευταίες της εκλογές βγήκε αυτή η διοίκηση που βγήκε, πρέπει ξαφνικά να χάσει το διικαίωμα να παίρνει αποφάσεις για θέματα που είναι αποκλειστικά δική της αρμοδιότητα.

• Η σημερινή ΕΠΟ δυστυχώς έχει δημιουργήσει μια παράδοση υποχωρητικότητας. Είναι η μόνη διοίκηση που δέχεται κάθε εβδομάδα να την υβρίζουν συγκεκριμένες ΠΑΕ, με δηλώσεις, διαρροές κι επίσημες ανακοινώσεις, χωρίς στην ουσία να έχουν συνέπειες.

• Αν απεμπολήσει και το δικαίωμα της να πάρει μια απόφαση που αποτελεί αποκλειστικά δικό της θέμα, τι να πω ...Δεν πιστεύω πως θα το κάνει. Ειδικά όταν προκύπτει πως δεν μπορεί να βρεθεί συναινετική λύση, είναι μονόδρομος να ασκήσει το δικαίωμα της.

• Και μετά είναι θέμα του καθενός, αν θα δεχτεί τα προβλεπόμενα από τους κανονισμούς. Για κάθε είδους στάση, για κάθε είδους επιλογή για αντίδραση, προβλέπονται άλλωστε και συνέπειες.

• Ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα το 2016, δικαιολογημένα κατά την άποψη μου μετά από τη οργιώδη διαιτησία στο ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, από τον φοβερό και τρομερό Ανδρέα Παππά, αποφάσισε να μην κατέβει στο Φάληρο στην ρεβάνς και δέχθηκε τις προβλεπόμενες συνέπειες.

• Που με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς...ψυχολογικά, φρόντισε να τις επιβάλλει η διοίκηση Γκιρτζίκη.

• Απλά είναι τα πράγματα.

• Η Ριζούπολη ποτέ δεν αποτέλεσε έδρα της ΑΕΚ. Αντίθετα, για μια διετία ήταν έδρα του Ολυμπιακού.

• Το επιχείρημα για την εγγύτητα στην Νέα Φιλαδέλφεια, για αγώνα κεκλεισμένων των θυρών είναι ανάξιο σχολιασμού.

• Αν πάμε έτσι, μπορεί η ΑΕΚ να υποστηρίξει πως δεν θέλει την Νέα Σμύρνη γιατί ο Πανιώνιος έχει στενή σχέση με τον Ολυμπιακό. Και το Περιστέρι επειδή ο Ατρόμητος παίρνει συνήθως δανεικούς από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια.

• Η Ριζούπολη επίσης είναι λίγο πιο Βόρεια και μπορεί να είναι χαμηλότερη η θερμοκρασία ...

• Σας φαίνονται γελοία τα επιχειρήματα αυτά και για τις τρεις έδρες; Είναι. Γελοία επιχειρήματα εναντίον κάθε επιλογής για έναν τελικό κεκλεισμένων των θυρών, μπορείς να βρεις πολλά.

• Κι αν κάτσει μια διοργανώτρια αρχή να ασχοληθεί με αυτά, τότε άστα να πάνε.

• Η διοίκηση της ΕΠΟ εκλέχθηκε από τις Ποδοσφαιρικές Ενώσεις των σωματείων κάθε νομού κι έχει την εμπιστοσύνη τους για να παίρνει τις αποφάσεις για τα ζητήματα που την αφορούν. Όταν δε όπως είπαμε και πριν, υπάρχει αδιέξοδο στην όποια επιχειρούμενη συναινετική διαδικασία, η απόφαση του μόνου που μπορεί να αποφασίσει, είναι μονόδρομος.

• Και η προσαρμογή του καθενός στην απόφαση, είναι δική του ευθύνη.

ΥΓ1: Και στις δύο καταθέσεις του για την υπόθεση της «συμμορίας», στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο Μελισσανίδης είπε το αυτονόητο. «Τι ζητάτε περισσότερο να σας πω εγώ, από αυτά που ακούτε στους διαλόγους από τις νόμιμες υποκλοπές της Ε.Υ.Π»; Θα πρέπει για παράδειγμα ο μάρτυρας να εξηγήσει τι συμβαίνει όταν όταν ένας πρόεδρος ομοσπονδίας, συζητά με έναν μεγαλοπαράγοντα ΠΑΕ, ποιος διαιτητής θα παίξει σε ματς άλλων ομάδων;

ΥΓ2: Αν δώσεις βάση στην τελευταία ανακοίνωση του Ολυμπιακού, θα πιστέψεις πως η ΑΕΚ και ο Μελισσανίδης την έβγαλαν καθαρή για όσα υποτιθέμενα ή μη έγιναν στο πρώτο ματς κυπέλλου με τον Άρη. Βεβαίως η ΑΕΚ δέχθηκε τιμωρία δύο αγωνιστικών και ο Μελισσανίδης τελικά μετά την έφεση έξι μήνες αποκλεισμό. Για μια υπόθεση στην οποία τα τεκμήρια, επαναλαμβάνω τα τεκμήρια, στην καλύτερη περίπτωση έθεταν ξεκάθαρα σε πολύ μεγάλη αμφιβολία τα στοιχεία του κατηγορητηρίου.

Προφανώς θα ήταν καλύτερα αν η σημερινή ΕΠΟ είχε συνεχίσει το καθεστώς της προηγούμενης και ο κάθε Μελισσανίδης μπορούσε να πάει στο ημίχρονο(!) του αγώνα στα αποδυτήρια των διαιτητών, συνοδευόμενος από παρατηρητή – πρόεδρο επαρχιακής ΕΠΣ, για να τους ευχηθεί καλή επιτυχία. Είπαμε, κάποιοι κάνουν σα να έχουν περάσει αιώνες από κάποια γεγονότα που έκαναν την μεγάλη μάζα του φίλαθλου κοινού, να σιχαθεί τελείως το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά οι περισσότεροι ευτυχώς τα θυμούνται πολύ καλά.